De Lambertuskerk en het stadje Buren zijn nauw met elkaar verbonden. Alard, Heer van Buren, staat al beschreven in 1125. De Alard van Buren uit de veertiende eeuw heeft het familie- en erfrecht veilig gesteld en gaf de plaats stadsrechten. Bovendien had hij een kapel gebouwd en hij verzocht de bisschop van Utrecht deze kapel parochiekerk te maken. De bisschop stemde toe, en de kerk van Buren krijgt nu een belangrijke positie in de stad: er mag worden gedoopt, getrouwd en begraven.
De kerk barst van de geschiedenis: oorlogen, branden, 'n komen en gaan van Heren en hun echtgenotes, besturen, ballingschappen, verval, afbraak, opbouw.….en het is allemaal terug te vinden in de muren, onder vloeren, in wandsculpturen en natuurlijk ook in de hekwerken, orgelgalerij, consistorie, preekstoel.. en in wat roerender zaken.
Let bijvoorbeeld eens op de zesarmige kaarsenkronen. die tijdens de concerten worden gebruikt. Een kroon is ongeveer 75 cm hoog, heeft een kegelvormige stam waaruit kronkelende slangen komen die op hun kop een kaarsenhouder met lekbak dragen. De kroon komt uit het begin van de 17de eeuw.
Buren is een meer dan 600 jarig vestingstadje in de Betuwe. Het is nog voor een groot deel omringd met middeleeuwse wallen en muren waarlangs het riviertje de Korne stroomt. Eén van de oude stadspoorten is volledig in tact. Het oude centrum is een beschermd stadsgezicht. Buren is verbonden met het Huis van Oranje. Willem van Oranje is in 1551 getrouwd met Anna van Buren. De koningin draagt nog steeds de titel Gravin van Buren. Kroonprins Willem-Alexander schreef zich als W.A. van Buren in voor de Elfstedentocht.